GENÇ ADAM

Oradaydım seninle... El ele.

Hatırla. 

Üşüyorduk, ağaçların altında bir bankta.

İkimizde.

İnanmıştım, bu rüyanın hiç bitmeyeceğine.

Hatırla.

Oradaydı. İlk öpüşünde.

Tutup elimden, dedin ki ''gel benimle''.

Geç oldu, giderim desem de..

İkna olmuştum, daha önce hiç kimse de görmediğim.

Manalı gözlerine.

Soğuk bir gece de başladı hikayemiz.

Geçirdiğimiz geceler, öpüştüğümüz her saniye.

Ömrüm boyunca öpseydin, bıkmazdım.

Hatırla o günleri.

Tanıştığım harikulade... Genç adam.

Bilmiyordum sonunda böyle sensiz kalacağımı.

Bu aşkta hiçbir şansımın olmayacağını.

Gitmek zorunda değilmişim, şimdi anlıyorum.

Bu güzel rüyayı bir daha göremeyeceğime.

İnanamıyorum.

Şimdi... Başka dünyalarda, sensiz nasıl yaşarım?

Seni nasıl paylaşırım bu kadar sahiplenirken?

Bilmiyorum.

HAYAL ÇANKAY

BİTMEYEN EKMEK: UMUT

Söndürdük güneşi, güne aşıktık oysa.
Gecenin rengini ezberleyerek en iyi hatamızı yapmıştık bu hayatta.
Gelir geçer dedik, unutursun dedik dostlarımıza.
Ama giden hep mutluydu, kalan hem zavallı, hem umutlu.
Ye ye bitmeyen ekmeği bölüştük.

Dibe vurdu gemiler, yakamadık daldık sulara.
Biz hep güzelliğine inandık denizin, aşıktık okyanuslara.
Vuramadık kadehimizi, yarısı fondip gitti yalanlara.
İçtiğimizi sandık, içemedik şerefsizliklerin kaynağına.
''Şerefe'' derken, elhamdülillahı unuttuk.

Bundan başladı tüm kokuşmuş rezaletler.
Biz yüceltemedik sevdiklerimizi, hep aynı geçti seneler.
Pişmanlıklarımızı bir çuvala koyduk, geçer dedik, elbet geçer.
Geçmeden kapatmalıydık yaralarımızı, kandırdı süslü cümleler.
Seni de unutturdular ya, ondan bu ağrı.
HAYAL ÇANKAY

HAYAL ÇANKAY

Değişmeye yüz tutmuş bir nesille, aynı sokakta yürüyorum bu kentte.

İnanmazsın..

Biraz tuhaf bakıyorlar bana, giydiklerime.. Hem sen bilmezsin.

Ayak uydurmaya çalışıyorum işte. Tabi sen eski kafaları da sevmezsin.

Hiçbir cadde bu kadar renkli değil.. Ki; sokaklar da gelişti.

Seni buraya çekmek değil maksadım, nasıl olsa gelmezsin.

Daha önce denedim.

Neyse ki..

Unutkanlık başladı biraz, korkma.

Neden bittiğini bile bilmiyorum.

Sana bahardır dünya.

Göz altlarım kırıştı, biraz da düştü.

Söyle istediğini..

Fazla duymuyorum ne de olsa.

Ama söz uzakta öleceğim. 

Görmeyeceksin ölümümü.

Sadece...

Gittiğin yerlere nispet kutluyorum gençlerle, kentsel dönüşümü.

Hep sana inat yaşadım. Sevmediğin her şeyi yaptım.

İnanırsın şimdi sen bunlara.

Başka derdim yok. O kadar denedikten sonra.

Kent bile döndü de sen..

Gelmedin ya.

Küfür ettim arkandan.

Niye itiraf etmeyeyim?

Buna inanırsın. 

Olaycısın.

Zira..

Dağ yerinden oynasa.. Kılım kıpırdamaz bundan sonra.

Sen buraya gelirsen bir gün.

Ben gideceğim, söyleyeyim.

Yüzümü bile göremezsin nasıl olsa.

Buna da inansana!

HAYAL ÇANKAY

Çınladı mı kulakların? Çok andım ismini bu gece..

Yüzüne yüzüne.Say ki; çok içmişiz  

Şişeleri devire devire. ''O''ndan bu hengame.

Ama sen duymadın.

Öyleyse..Daha uzun konuşmalıydım.

Peki ya kalbin?

Kulakların yerine kalbini mi çınlatsaydım?

-***************

''O''ndan geriye doğru sayarken evden dışarı çıkmamış hüzün..

Takvimden bir yaprak daha eksilip gitti dün.

Başka sabahlara, başkalarıyla uyanırken herkes..

Bir ten daha yalanlara kurban gitti bugün.

O sadece rengarenk olduğunu düşündü kentin.

Oysa sağırdı, kördü işte. Aşkınsa eli ayağı düzgün.

Bu sabah bir devrim oluyordu.

Kaldı ki;  ''O''nun terk edişi, benim pes edişim geldi. Hayal Çankay