Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

HAKKIMDA

Blog yazılarının da telif hakkına tabi tutulabileceğini hatırlatırız.

29 Nisan 2013 Pazartesi

İNANCIMI YİTİRDİM - HAYAL ÇANKAY

İnancımı yitirdim.
Sabah uyanınca şükretmeye, diğer tüm insanların inandığı her şeye.
Bu hayatta her çiçeğin solmayacağına dair ne varsa;
Kıl payı kaçmayacak mutluluğa olan; inancımı yitirdim.
''Sahte'' kelimesinin anlamına,
İyi insanların bize katılacağına,
Günahkarların yanacağına,
Sevmeyenlerin seveceğine,
Gidenlerin döneceğine,
Ölenlerin geri geleceğine,
En azından öbür dünya da karşılaşacağımıza olan;
İnancımı yitirdim.
Sana olan inancımı yitirdim.
Senin benim ömrüme ömür katacağına,
En kötü anımda yanımda olacağına,
Güldüğümde, ağladığımda...
İlk fırsatta kaçmayacağına,
Yaşlanacağımıza,
Çocuk gibi sevinip oyunlar oynayacağımıza,
Birlikte bir biz yaratacağımıza,
Sırtımdan vurmayacağına dair söylediğin bütün sözlere olan...
İnancımı yitirdim.
Artık yazdığım her şeyin değer göreceğine,
İdeallerimin olma ihtimaline,
Kalben yoksun olmayan dostlarım olacağına dair bütün dualarımı yitirdim.
İnancımı yitirdim ben Tanrı'm.
Allah'ım deyince şiirlerin dua olacağına dair tüm inancımı kaybettim...
Bunların hepsi aslında, benim yüzümden.
Çünkü ben; beni ben yapan seni kaybettim. HAYAL ÇANKAY

UCUZ ROMAN

En ucuz romanların karakteriydi...
Aldım kendi yazdıklarımla kahraman yaptım onu ben.
Bir teşekkür beklemek belki aptalca ama...
Hep başkalarını kurtardı umarsızca, benden.
Kimini öldürdüm, kimini diri diri yaktım eceli gelmeden.
Kaldı ki; artık kimseyi yazmayışımın sebebi...!
Şimdi seni karalarken...
Yine ucuz romanlara kaldın sen!
. HAYAL ÇANKAY

BEDEL

Her yolun sonunda bir çizgi daha ekledim göz altlarıma...
Elbette gülüşlerin bir bedeli vardı.
Çok giden oldu, gelenden fazla...
Elbette her gelişin bir gidişi vardı.
Anladığımda sol yanımın para etmediğini...
Ne kendimi sattım, ne de sevdiklerimi.
Elbette iyiliğin bir bedeli vardı.
Düşmanlarıma sakladım, kötülüklerimi.
Bir gün ansızın kalbim sızladı.
Ne durdu, ne attı; belki travmaydı.
Elbette yaşamamın bir bedeli vardı.
Bir melek geldi, söktü içimi aldı.
Sen gelmedin.
Sen hiç gelmedin.
Yokluğun içimde sızım sızım sızlarken...
Sen benim selamı nereden duyabilirdin.
Öyle ya; ben senin ne semtin, ne de dengin değildim.
HAYAL ÇANKAY