Hep gidenleri manzara etmek güzeldi, gözlerimize.
Her giden bırakıyordu bir şeyler.
Bir fahişeden beterdi kalanlar...
Ne bırakırlarsa onu alıyorlardı.
Bir avuç sevgi sunsan kalplerine..
Gidenlerin de bir farkı kalmıyordu.
Her başlangıcın bir sonu vardı.
Sonlar, sonsuzdu.
Hiç kimse gerçekten sevmiyordu.
Çünkü ;sen de sevmiyordun çocuk..
Kendinden başka bir çocuğu. Hayal Çankay