Her sabah...

Canıma tak ediyordun, çalarken saat.

Her sabah seninle uyandığımı bilmiyordun.

Kurtuluşumuzu kutluyorduk, sevişmek için saklananlara inat.

Ulu orta, öyle fedakarca hisleniyorduk ki…

Kıyafetlerimiz bizden önce tembelleşiyordu.

Ağır bir sahne çeker gibi..

Dünyadaki aşk vahşetine inat.

Öpüşlerimizi savaşa sürmüştük.

Dudaklarında başkalarının ahları varken..

Daha çok gülümsüyordun.

Kahverengi bir çitin arkasında da komşuların fingirdeşmeleri..

Sen hepsini özümsüyordun.

Kaderin pençesine bağlanmış hayatlar..

Sistemin köleleri olmuş uşaklar..

İsyanların da sana benziyordu.

Velhasıl dünya… Hiç bu kadar beyaz olmamıştı öpüşürken.

Gözlerimizi açtığımızda..

Koca dünya da bir tek sen varmış gibi hissetmenin sebebi…

Ve bu hadsiz duruşunun edası… Benimdi..

Yalanlarım da.


HAYAL ÇANKAY / SELDA ŞENTÜRK