Sen gitme diye...

Yağmuru bekliyorum.
Damlalar yeterli değil..
Kim bilir benim baktığım binaların pencerelerinde..
Kim bilir kimler buraya doğru bakıyor?
Bir yanımda yeşil,
Diğer yanımda kurumuş ağaçlar..
Hiçbiri mühim değil.
İçime doğan gideceğin..
O yüzden sokağın kenarında bir taşa,
Sarılmış, manzaraya aldanıyorum.
İçeriye giremeyeceğimi biliyorum.
Camın kenarından baktığını da..
Kapıyı açtığım an, son sözünü söyleyip;
Gidersin.
Biliyorum!
Sen gitme diye...
Ben gidiyorum!

HAYAL ÇANKAY