Tesadüf

Her şey bir tesadüfle başlardı buralarda.
Öbür türlü aşk, aşk olmazdı.
Ben her zaman kahraman arardım.
Ama buralardan hiç kahraman çıkmazdı.
Bir gün yola düştüm...
Bazen koştum, bazen yoruldum.
Hiç sayamayacağım kadar, binalar ezberledim.
Sokaklar, duvarlar, kaldırımlar...
Bazı caddelerde de kaybolmuştum.
Ne olursa olsun.
O'nu sonunda bulmuştum.
Mahallesinin dedikoducuları sayesinde..
Hakkında her şeyi duymuştum.
Ara sıra evini izler, ara sıra selam verip dururdum.
Şaşkındı ifadesi, biraz da donuk.
Koluna birilerini takıp önümden geçerdi.
Gülümserdi de.
En sonunda dayanamayıp yoluna çıkıp...
Seni seviyorum demiştim işte.
Oysa... ''Bu tesadüf değil ki sevimli.. Lakin; Bir gün elbet yine karşılaşacağız''.
Ben karşılaşmak istememiştim ki, bu kadar değildi, sevmiştim.
O günden bu yana her karşılaşmamızda, değişik yüzlerle görüyorum..
Bu nasıl tesadüf değil sevgili... Bunca yoldan buraya hala boşuna mı geliyorum.
Her acım ''yüz''lerce tesadüfle başladı anlamadın mı? Gittikçe ölüyorum.

Hayal Çankay