Ağlıyor gibi duran bir aşkın yarınlarına geçmişten başladık.
Kıstırıp gözlerimizi sevimli olmaya çalıştık en başta..
Hiçbir ihtimali düşünemedik.
Nasihatleri dinlemedik ve sandık ki hep bu an gibi kalacak ne de olsa..
Çocukken de ölenleri duyunca anlamamış mıydık tüm yalanları?
Zaten ölecektik, niye sevdik ki birbirimizi.
Niye birbirimiz varken seçtik peki; yalnızlığı?
Belki düşünmeyecektik bunları zaten...
Kulaklarımız çınlamasa.
Bu kadar kolay teslim olduk koskoca alfabe dururken..
Yalandan bir HOŞÇAKAL'a.
HAYAL ÇANKAY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder