Ne zaman duysam senin sesini..
Teneffüs ediyorum kendi kendime.
Bir şarkı açıyorum sözsüz.
Ruhumu parçalıyorum senin yerine.
İlmek... İlmek geçiriyorum boğazımdan.
Uslan diyorum kalbime, uslan!
Herkes seni yaşıyor zannederken..
Sen iyiyim de annene de yalandan!
Sonra bitiyor şarkı aniden...
Sesin yankılanıyor kulaklarımda.
Ben bu kadar aciz olmazdım ama..
Dinlemedim nasihatleri toy zamanımda.
Unutmak istiyorum dedim en sonunda.
Açtım en derinden bir şarkı daha...
''Unutursun diye çok korkuyorum''
Anlamadım sen mi söylüyorsun bunu bana?
Ben şarkıları bile senle karıştırırken
Sen beni kim bilir kimle unutuyorsun.
Ben de unuturdum belki ama..
Sen bana çocukluğumu hatırlatıyorsun.
Öyle çaresiz, öyle cahil, öyle toz pembe.
HAYAL ÇANKAY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder