İstanbul'da ana avrat sövüyordu birileri.
Birkaç kendini modern sanan ise,
İçine atıyordu toplumsal baskısını.
Bazı kadınlar eteğine bakıp cık cık cık sesleriyle mahalleyi galeyana getiriyordu.
Belki onlardan daha namusluydun.
Onlar bilmiyordu.
Kapın açık yatmamayı öğrettiler.
Annen, abin, baban, kardeşin sana karışmazken...
Onlar senin anana babana sövüyordu.
Ve tüm evren senin görüşünü önemsemeden,
Susturuyordu.
Onlar;
Bir fahişeden daha da günahkarlardı.
Veresiyeydi onların sevdası.
Çıplaklığı...
Sense aldırmadan salına salına yürüyordun.
İçini biliyordu Tanrı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder