ŞANSSIZ BEDEVİ

Bir şansım olmalıydı…

Sana yaklaşabilmek için, önüne kırmızı halılar serip ‘’hoş geldin’’ demek için.

Bir talih kuşu hadi. Bir tebessümüne neler vermezdim.

Devrik cümle gibi devrilen bedenim, senin önünde devrilemez miydi?

Kusurlarımı önüme ilikleyip, başıma bir kep takıp görünmez mi olayım şimdi?

Hak ettiğim, hakkım değil misin sen onca acıdan kalan…

Bunca yolu teptiğim için mükâfat yok mu bana?

Bir ömrü kılmayı kaçırıp, sonucuna seninle mi katlanmalıydık?

Bana ellerini versene… Sonra unut.

Beni unuttuğun gibi. Kolaydır beni unutmak. Öyle her yiğidin harcı değildir!

Tarih yazmalı bu son şansımı. Haklı olan benim zannederken, haksızlıkların içinde bulmuşken kendimi; her yolun başında seni görüyorsam halen…

Kimseye tenezzül edemezken ve tek tenezzülüm senken…

Kulaklarım çınlarken her isyanında, gözlerim dahi kamaşırken sesini her duyuşumda.

Bana bunca zaman uzakken, içimde son hakkını kaybederken bir anda çıkagelmeni kendime yediremiyorum.

Gururumu ayaklarının altında ezerken, koluna birilerini takıp gezerken, ben aradığımda onlarcası telefonunu açarken.

Nefes nefeseyken sen! Ne yapayım ben seni?

Nasıl bir bilmece bu, ben içinde kayboldum. Sen çözdün çoktan yok oldun.

Bir şansım olmalıydı.

Seni senden utandırmak için… Ne çok utanırsın ya!

Hayalin gözlerimi yaşartırken, sen neredeydin? Yüzün dahi dönmezken bana, yüzüne binlerce ah ederken ben hala.

Neydi seni bana ezberleten. Hala dilimden düşürmeyen…

Seni andıkça kulakların bile çınlamazken, ne yapayım ben seni?

Şimdi çalsan kapımı, ben sanki biliyor muyum ne yapacağımı?

Kaldı ki; dargınım seninle.

Seninle, kendinle, senin tüm bencilliklerinle. Senciliğinle, sensizliğimle, içtiğim bir bardak çay olsa boğazıma dizersin. Bu nedenle, dargınım seninle!

Ben nefes alırken, bundan hoşnut olmayan biri olduğun için.

Bu yüzden her nefes alış verişimde binlerce ah çıkıyor içimden.

Kendi kendime. Çıkıyorsa da, yine zararım kendime.

Ben hep uğraşırım böyle kendimle.

Dargınım seninle.  Hala anlamıyorsun. Seni ben kurdum. Bir kurgu bu, yazdım seni kendime!

Belki bir gün, toparlarım kendimi. O zaman ne sen olur, ne de ben.

İyi bakmalısın yüzüme. Bu suret sana bir gün her şeyi anlatacak elbet.

Zira kurbanını unutma. Alnına sür kanımı!

HAYAL ÇANKAY